πυροβολιστής

ο, Ν

παλαιότερη ονομασία τού πυροβολητή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυροβολώ + κατάλ. -ιστής τών ρ. σε -ίζω. Η λ., στον λόγιο τ. πυροβολισταί, μαρτυρείται από το 1825 στα Ἔγραφα τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως].